در سوگ سفیر اول

طلوع خورشید - توقیع_مهدوی

توقیع_مهدوی_۱۷

وقتي که نايب اول امام زمان (عليه‌السلام) با دنيا وداع کرد و به جهان ابدي شتافت، شيعيان در غم و اندوه فراواني فرو رفتند، خاطر شريف حضرت ولي عصر (عليه‌السلام) نيز در سوگ او محزون گرديد و طي نامه‌ي شريفي که به افتخار فرزند بزرگوارش «محمد بن عثمان» از ناحيه‌ي مقدسه صادر شد، فرزندش را تسليت فرمودند.

در اين نامه، حضرت رضايت کامل خود را از عثمان بن سعيد در امور محوله به او اعلام مي دارد و از خدا براي او طلب عفو مي کند و از فراق او، احساس غربت مي کند و پسرش را به جاي او منصوب مي فرمايد. متن کامل اين نامه را که از دو فصل تشکيل شده است در ذيل درج مي کنيم. در قسمتي از نامه چنين آمده است:

«ما از خداييم و بازگشتمان به سوي اوست، تسليم فرمان خدا و راضي به قضاي الهي هستيم. پدرت سعادتمندانه زندگي کرد و نيکو از اين جهان ديده بربست. خدا رحمتش کند و او را به اولياء و دوستداران خود ملحق سازد، که همواره در راه آنها کوشا بود و در چيزهايي که او را به خدا نزديک سازد تلاش فراوان داشت. خداوند تبارک و تعالي رويش را سفيد و درخشنده گرداند و لغزش‌هايش را ببخشد.»

و در فصل ديگري از نامه آمده است که:
«خداوند به تو اجر جزيل و صبر جميل مرحمت فرمايد. ما و شما در اين حادثه دچار غم و اندوه شديم. از جدايي و فراق او، تو و ما احساس وحشت کرديم، خدايش او را شاد و مسرور گرداند. از کمال سعادت او اين بود که خداي تبارک و تعالي فرزندي چون تو، به او عنايت فرموده است که در جايش بنشيني و منصب او را به عهده بگيري، و از خدا برايش رحمت و مغفرت طلب کني.»

منابع:
الغيبة/ ص361/ حديث323
کمال الدين/ ج2/ باب توقيعات/ حديث41/ ص510
بحار الانوار/ ج51/ ص347
الخرايج/ ج3/ ص112
منتخب الانوار المضيئه/ ص128