توقیع

طلوع خورشید -توقیع مهدوی ۵

در کتاب «احتجاج» از شيخ موثق ابوعمر عامري رحمة الله عليه روايت مي کند که گفت: ابن ابي غانم قزويني و جماعتي از شيعيان درباره‌ي فرزند امام حسن عسکري (عليه‌السلام) گفتگو نمودند. ابن ابي غانم مي‌گفت: حضرت رحلت فرمود و اولادي نداشت. سپس آنها نامه اي در اين خصوص نوشتند و به ناحيه‌ي مقدسه فرستادند (تا وکلاي حضرت به آستان مقدسش برسانند) و در آن نامه نوشتند که ما بر سر اين موضوع کشمکش نموده ايم. جواب نامه‌ي آنها به خط آن حضرت صلوات الله عليه، بدين مضمون صادر گشت:

بسم الله الرحمن الرحيم
خداوند ما و شما را از فتنه ها نگاه دارد و به ما و شما روح يقين موهبت کند، و از سوء عاقبت باز دارد. خبر ترديدي که گروهي از شما در امر دين نموده ايد، و شک و تحيري که درباره‌ي صاحبان امر خود به دل آنها راه يافته است، به من رسيد. ما از اين موضوع به خاطر شما غمگين شديم نه به خاطر خودمان، و درباره‌ي شما ناراحت شديم نه درباره‌ي خودمان؛ زيرا خدا با ماست و جز به خدا به هيچکس نيازي نداريم و حق با ماست و بنا بر اين کسي که از اطاعت ما سر باز مي زند، ما را به وحشت نمي اندازد. ما اثر صنع خداييم و مردم به طفيل وجود ما، موجود گشته اند.

اي مردم! چرا دچار ترديد گشته و در حال تحير مطلب را بر خود مشتبه مي سازيد. آيا نشنيده ايد که خدا مي فرمايد: يا ايها الذين آمنوا اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منکم يعني: اي کساني که ايمان آورده ايد، خدا و پيغمبر و صاحبان امر خود را، اطاعت کنيد.

نمي دانيد که در اخبار رسيده است که حوادثي براي ائمه گذشته و آينده‌ي شما روي مي دهد، و آيا نديده ايد که خداوند از زمان حضرت آدم تا زمان امام حسن عسکري سنگرهايي براي شما قرار داده که به آنها پناه بريد و علائمي مقرر داشته تا بوسيله‌ي آن هدايت شويد؟ بطوريکه هر گاه يکي از آن علامت‌ها پنهان شود علامت ديگري ظاهر مي گردد و هر وقت ستاره‌اي غروب کند؛ ستاره‌ي ديگري مي درخشد؟

پس وقتي که امام حسن عسکري (عليه‌السلام) رحلت فرمود گمان کرديد که خداوند دين خود را باطل کرد، و رشته‌ي واسطه‌ي ميان خود و بندگانش را قطع نمود؟ نه. چنين نبوده. و تا روز رستاخيز و ظهور امر خدا که مردم او را نمي خواهند، هم چنين نخواهد بود.

امام گذشته با سعادت رحلت فرمود و همچون پدران بزرگوارش از دست مردم رفت، وصيت و علم و فرزند و جانشين او در ميان ما است و جز ظالمان گناهکار کسي راجع به منصب و مقام امامت وي با ما نزاع ندارد و جز منکر کافر کسي ادعاي اين منصب بزرگ را نمي کند.

اگر ملاحظه‌ي مغلوب شدن امر خدا و آشکار و علني گشتن سرّ الهي نبود چنان حق ما براي شما ظاهر مي گرديد که عقل‌هاتان حيران گردد و ترديدتان بر طرف شود ولي آنچه خداوند خواسته تحقق خواهد يافت؛ و هر چيزي در لوح محفوظ مرقوم است.

پس شما هم از خدا بترسيد و تسليم ما شويد و کارها را به ما واگذاريد. همه گونه خير و خوبي از ما به مردم مي رسد. آنچه بر شما پوشيده است، براي اطلاع از آن اصرار مورزيد. و به چپ و راست ميل نکنيد، مقصد خود را با دوستي ما براساس راهي که روشن است به طرف ما قرار دهيد. من آنچه لازمه‌ي نصيحت بود، به شما گفتم و خداوند بر من و شما گواه است.

اگر محبت به شما نداشتيم و صلاح شما را نمي ديديم و بخاطر ترحم و شفقت بر شما نبود، گفتگوي با شما را ترک مي گفتيم... و صلي الله علي محمد النبي و آله و سلم تسليماً.

ستمگر طغيانگري که با خداي خود به ستيز برخاسته ادعاهاي ناروا نموده، حق امام واجب الاطاعة خود را انکار کرده، حق مرا به ستم غصب نموده اند، در صورتي که در من، شباهتي از پيامبر اکرم (صلي الله عليه و اله) و پيروي نيکو از آن الگوي الهي است. که نادان به دنبال جهالت خود سقوط نموده، کافران به زودي خواهند فهميد که جهان جاويدان از آن کيست؟ خداوند ما و شما را به رحمت خود از خطرها، بلاها، بدي‌ها و ناملايمات حفظ کند، که او ولي رحمت است و بر آنچه که بخواهد توانا است. و او ولي و حافظ ما و شما است و سلام، رحمت و برکات خدا بر همه‌ي اوصياء و مؤمنان باد.»
منبع:
بحار الانوار/ج53/ باب توقيعات/ حديث 9/ ص178
الغيبة/ ص 285/ح 245
الاحتجاج/ ج2/ ص7-466