توصیف امام مهدی در کلام امام صادق ع

امام صادق ع فرمودند:

إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمـْرِ غـَیْبَةً لَابُدَّ مِنْهَا یَرْتَابُ فِیهَا کُلُّ مـُبْطِلٍ. فَقُلْتُ: وَ لِمَ جُعِلْتُ فِدَاکَ؟! قـَالَ: لِأَمـْرٍ لَمْ یُؤْذَنْ لَنَا فِی کـَشْفِهِ لَکـُمْ. قُلْتُ: فَمَا وَجْهُ الْحِکْمَةِ فِی غَیْبَتِهِ؟ قَالَ: وَجْهُ الْحِکْمَةِ فِی غَیْبَتِهِ وَجْهُ الْحِکْمَةِ فـِی غـَیْبَاتِ مَنْ تَقَدَّمَهُ مِنْ حُجَجِ اللهـِ تـَعَالَی ذِکـْرُهُ إِنَّ وَجْهَ الْحـِکْمَةِ فـِی ذَلِکَ لَا یَنْکَشِفُ إِلَّا بَعْدَ ظـُهُورِهِ کـَمَا لَمْ یَنْکَشِفْ وَجْهُ الْحِکْمَةِ فِیمَا أَتَاهُ الْخَضِرُ( مِنْ خَرْقِ السَّفِینَةِ وَ قَتْلِ الْغُلَامِ وَ إِقَامَةِ الْجـِدَارِ لِمـُوسَی( إِلَی وَقْتِ افْتِرَاقِهِمَا. یَا ابْنَ الْفَضْلِ! إِنـَّ هـَذَا الْأَمْرَ أَمـْرٌ مـِنْ أَمـْرِ اللهِ تَعَالَی وَ سِرٌّ مـِنْ سِرِّ اللهِ وَ غَیْبٌ مِنْ غَیْبِ اللهِ وَ مَتَی عَلِمْنَا أَنَّهُ _ عَزَّ وَ جَلَّ _ حَکِیمٌ صَدَّقْنَا بِأَنَّ أَفـْعَالَهُ کـُلَّهَا حِکْمَةٌ وَ إِنْ کَانَ وَجْهُهَا غَیْرَ مـُنْکَشِفٍ؛

بـه راسـتی بـرای صـاحب این امر غـیبتی اسـت که گریزی از آن نیست؛ غیبتی که هر جویای باطلی در آن گرفتار تردید می‌شود.

گفتم: فدایت شوم! چرا؟

فرمود: بـه سـبب چـیزی که به ما اجازه‌ی آشکار کردنش را نـداده‌اند.

گـفتم: چـه حـکمتی در غـیبت اوست؟

فـرمود: حکمتِ غیبت او همان حکمتی است که در غیبت حجت‌های خداوند متعال پیش از او بوده است. به راستی این حکمت فقط پس از ظهور او آشکار خواهد شد، همان‌گونه که حکمت آن‌چه خـضر(ع) در شکافتن کشتی، کشتن نوجوان و برپا داشتن دیوار کرده بود تا وقت جدایی آن دو آشکار نشد.

ای فرزند فضل، این کار، کاری از کارهای خداست و سری از اسرار او و هنگامی که دانستیم که او _ عزّ و جلّ _ حـکیم اسـت پذیرفته ایم که همه رفتارهای او حکمت آمیز است، حتی اگر جهت آن آشکار نشده‌باشد. علل الشرایع

قسم جلاله‌ی امام صادق‌ع

امام صادق ع فرمودند:

وَ اللهِ لَوْ بـَقِیَ فـِی غَیْبَتِهِ مَا بَقِیَ نُوحٌ فِی قَوْمِهِ لَمْ یَخْرُجْ مِنَ الدُّنْیَا حتی یظهر فیملا الارض قسطا و عدلا کما ملئت جورا و ظلما؛

#به_خـدا_سـوگند حتی اگر به اندازه‌ی ماندن نوح در مـیان قـومش در غـیبت بماند از دنیا خارج نخواهد شد، تا این‌که زمین را از قسط و عدل پُر کند همان‌گونه که از جور و ظلم پر شده‌است.

مسند امام صادق ع، ج۳/ ۴۱۹

دعای_امام_صادق‌ع

در روز عرفه۱

مهدی‌ع گشاینده‌ی مشکلات

امام صادق ع فرمودند:

اللهم يارب نشکو غيبة نبينا عنا، وقلة ناصرنا، وکثرة عدونا، وشدة الزمان علينا، ووقع الفتن بنا وتظاهر الخلق علينا، اللهم صل على محمد وآل محمد، و افرج ذلک بفرج منک تعجله، وضر تکشفه وحق تظهره؛

خدایا، پروردگارا! شکایت می‌کنم از نبود پیغمبرمان و کمی یارانمان، و فراوانی دشمنان و سختی زمانه و روزگار بر ما، و وقوع فتنه‌ها برای ما و پشتیبانی مردم علیه ما،

خدایا! بر محمّد و آل محمد درود بفرست و با فرج و گشایشی از جانب خودت و با یاری و #حقی_که آن را #آشکار_می‌سازی، این مشکلات را بگشا.  بحار الأنوار : ج۹۸/ ص۲۵۵.

دعای امام صادق ع در روز عرفه۲

اَللّهُمَّ وَابْعَثْ بِقائِمِ آلِ مُحمّدٍ صَلَّی اللّهُ عَلیه وآله لِلنَّصْرِ لِدینِکَ، وَاِظْهارِ حُجَّتِکَ وَالقِیامِ بَامْرِکَ، وَتَطْهیرِ اَرْضِکَ مِنْ اَرْجاسِها؛

خدایا، قائم آل محمد ص را برای یاری دینت و اظهار برهانت و برپایی فرمانت و پاکیزه ساختن زمینت از آلودگی‌ها، برانگیز و ظهورش را برسان.

بحارالانوار: ج ۹۸/ ص۲۵۵.

امام صادق ع فرمودند:

والله لتکسرن کسر الزجاج و ان الزجاج يعاد فيعود کما کان و الله لتکسرن کسر الفخار و ان الفخار لايعود کما کان و الله لتمحصن و الله لتغربلن کما يغربل الزوان من القمح؛

به خدا قسم، شما شيعيان همچون شيشه شکسته می‌شويد، و شيشه را بعد از شکستن می‌توان ذوب کرد و به‌صورت نخست برگرداند.

به خدا قسم، شما مانند سفال شکسته می‌شويد، سفال بعد از شکسته شدن ديگر به‌صورت اول برنمی‌گردد.

به خدا قسم شما امتحان مي‌شويد و غربال خواهيد شد تا نيکان در غربال مانده و غيرنيکان بيرون بريزند، چنان‌که دانه‌ی تلخ از دانه‌ی سالم جدا می‌شود.

غیبت شیخ طوسی: ص ۵۹۲_۵۹۳.

امام صادق ع فرمودند:

إذا قام القائم جاء بأمر غير الّذي کان؛

زمانی که قائم ما قیام کند، به غیر از رفتاری که معمول بوده عمل می‌فرماید.

غیبت شیخ طوسی: ص ۷۸۹.

امام صادق علیه‏ السلام:

اَقْرَبُ ما یَکُونُ الْعِبادُ اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ وَاَرْضى ما یَکُونُ عَنْهُمْ، اِذَا افْتَقَدُوا حُجَّةَ اللّه‏ِ، فَلَمْ یَظْهَرْ لَهُمْ، وَلَمْ یَعْلَمُوا بِمَکانِهِ، وَهُمْ فى ذلِکَ یَعْلَمُونَ اَنَّهَ لَمْ تَبْطُلْ حُجَّةُ اللّه‏ِ، فَعِنْدَها فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ کُلَّ صَباحٍ وَ مَسآءٍ.

نزدیک‏ترین حالت بندگان به خدا و خشنودى او از آن‌ها هنگامى است که حجّت خدا در میان آن‌ها نباشد و براى آن‌ها ظاهر نشود و آن‌ها محـل او را ندانند.

ولى در عین حال معتقد باشند که حجّت خدا هست، در این زمان شب و روز در انتظار فرج باشند.

بحارالأنوار: ج. ۵۲، ص. ۱۴۵

خشوع امام مهدی عج در برابر پروردگار

امام صادق‌ع می‌فرمایند:

المهدی خاشع لله کخشوع زجاجه؛

مهدی ع در برابر پروردگارش، چون شیشه خاشع است.

[شاید تشبیه به شیشه ازجهت تسلیم و عدم‌مقاومت آن باشد.]

روزگار رهایی: ص۱۲۷

امام صادق ع از آقا رسول‌الله ص نقل می‌کنند:

کیف انتم اذا استیاستم من المهدی فیطلع علیکم مثل قرن الشمس؟ یفرح به اهل السماء والارض. فقیل: یارسول‌الله و انی یکون ذلک؟ قال: اذا غاب عنهم المهدی وایسوا منه؛

چگونه خواهد بود حالِ شما، اگر از مهدی مأیوس و ناامید گشتید؟ ولی پس از آن ناامیدی، او چون آفتابی روشن بر شما تابش می‌کند و تمام اهل آسمان و زمین خرسند می‌شوند.
سؤال شد: ای رسول‌ خدا! چه وقت چنین زمانی فرا می‌رسد؟ جواب دادند:

هنگامی که مهدی از میان آنان غیبت کند و از او مأیوس و ناامید شوند.

معجم احادیث الامام المهدی علیه السلام، ج ۱/ ص۲۶۴

سرگردانی_امت

امام صادق ع فرمودند:

ما ينکر هذا الخلق الملعون أشباه الخنازير من‌ذلک؟! إن إخوة يوسف کانوا عقلاء ألباء أسباطا أولاد أنبياء دخلوا عليه. فکلموه و خاطبوه و تاجروه و راودوه و کانوا إخوته و هو أخوهم لم‌يعرفوه حتى عرفهم نفسه و قال لهم أنا يوسف فعرفوه حينئذ فما تنکر هذه الأمة المتحيرة؟ فما تنکر هذه الأمة أن يکون اللّه يفعل بحجته ما فعل بيوسف و أن يکون صاحبکم المظلوم المجحود حقه صاحب هذا الأمر يتردد بينهم و يمشي في أسواقهم و يطأ فرشهم و لا يعرفونه حتى يأذن اللّه له أن يعرفهم نفسه کما أذن ليوسف حين قال له إخوته إنّک لأنت يوسف قال أنا يوسف. فعرفوه حینئذ. فماتنکر هذه الامه المتحیره؟ ماینکر هذا الخلق أن یکون صاحبهم المظلوم، المجحود حقه، صاحب هذا الامر، یتردد بینهم، و یمشی فی أسواقهم، و یطأ فرشهم، و لا یعرفونه؟!

در صاحب این امر شباهتی از یوسف است. چرا این مردم لعنت‌شده‌ی خوک‌سیرت انکار می‌کنند؟

برادران یوسف با آن‌که افرادی عاقل و هشیار و فرزند پیامبر خدا بودند، بر یوسف وارد شدند، با او سخن گفتند، او را مخاطب قرار دادند، با او داد‌و‌ستد کردند و رفت و آمد نمودنددر حالی که آنان برادران یوسف بودند اما درعین حال او را نشناختند، تا وقتی که یوسف خودش را به آن‌ها معرفی کرد و گفت من یوسف هستم، آن‌گاه او را شناختند.

این امت سرگردان چگونه دست به انکار می‌زنند؟!

چرا نمی‌پذیرند که صاحب آن‌ها همان مظلواست که حقش مورد تکذیب قرار گرفته، در میان آن‌ها راه می‌رود، در بازارشان رفت‌و‌آمد می‌کند، روی فرش‌هایشان گام برمی‌دارد، ولی او را نمی‌شناسند.

روزگار رهایی: ص ۲۲۸_۲۲۹.

امام صادق ع می‌فرمایند:

فی القائم سنة من موسى، و سنة من یوسف و سنة من عیسی وسنة من محمد (ص). فأما سنه موسى فخائف يترقب، و أما سنه يوسف فانّ إخوته کانوا یبایعونه _ أی یبیعون و یشترون منه _ و یخاطبونه و لایعرفونه. و أما سنه عيسى فالسیاحه و اما سنه محمد (ص) فالسيف؛

در قائم سنتی از موسی، سنتی از یوسف، سنتی از عیسی و سنتی از حضرت محمد ص است.

اما سنت او از موسی ترس و وحشت اوست و اما سنت او از یوسف، اینست که برادران یوسف با او دادوستد می‌کردند و سخن می‌گفتند و او را #نمی‌شناختند، و اما سنت او از عیسی ع جهانگردی اوست و اما سنت او از رسول‌الله ص دست به شمشیر بودن اوست.

روزگار رهایی: ص ۲۹۵